ZOOted

Známý také jako tygr obyčejný nebo africká královna je motýl rozšířený v Asii, Austrálii a Africe. Patří do podčeledi Danainae z čeledi štětovitých motýlů Nymphalidae. Je středně velký motýl s rozpětím křídel asi 7–8 cm. Tělo je černé s mnoha bílými skvrnami. Křídla jsou oranžová, svrchní strana světlejší a bohatší než spodní. Křídla jsou černě ohraničena a lemována půlkruhovými bílými skvrnami.

Babočka jilmová je velký denní motýl z čeledi babočkovitých. Tento druh je velký 50–55 mm. Délka předního křída je 2,5 cm. Tento motýl je k nalezení na okrajích lesů a ve volných krajinách. Vyskytuje se v celé Evropě. Je to jeden z mála motýlů s takovýmto souvislým rozšířením.

Monarcha stěhovavý je denní motýl z čeledi babočkovitých. Monarch je pravděpodobně nejznámější motýl Severní Ameriky, který se proslavil svou migrací na velké vzdálenosti na jaře až do Kanady a poté na podzim znovu na jih. S rozpětím křídel obvykle 9 až 10 cm (samci o něco větší než samice) jsou velké a nápadné motýly snadno rozpoznatelné podle zářivě oranžového pozadí jejich křídel a černého vzorování. Samice mají poněkud širší černé žilkování než samci. Pestrobarevný Monarch má dva cenné obranné mechanismy: chutná příšerně většině ptáků, kteří by ho jinak lovili, a obsahuje silné toxiny.

Helena morpho , je neotropický motýl z čeledi Nymphalidae . Vyskytuje se v deštných pralesích severní části Jižní Ameriky. Rozpětí křídel je 75 až 100 milimetrů (3,0 až 3,9 palce). Je známý svými kovově modrými a lesklými křídly. Mnoho úřadů považuje Morpho helenu za poddruh Morpho rhetenor, a tak je někdy nazýván Morpho rhetenor helena.

Otakárek fenyklový je denní motýl z čeledi otakárkovití (Papilionidae). Patří mezi nejkrásnější a největší denní motýly ČR (rozpětí křídel dosahuje velikosti 7–9 cm, přičemž délka předního křídla zpravidla činí 40–50 mm). Obývá rozsáhlé oblasti Evropy, Asie i Severní Ameriky. Nejčastěji se vyskytuje na loukách a lesních světlinách, ale i v horách a zahradách, kde samičky často kladou vajíčka. V poledne jich můžeme spatřit více na vyvýšeném místě v okolí.

Otakárek fenyklový je denní motýl z čeledi otakárkovití (Papilionidae). Patří mezi nejkrásnější a největší denní motýly ČR (rozpětí křídel dosahuje velikosti 7–9 cm, přičemž délka předního křídla zpravidla činí 40–50 mm). Obývá rozsáhlé oblasti Evropy, Asie i Severní Ameriky. Nejčastěji se vyskytuje na loukách a lesních světlinách, ale i v horách a zahradách, kde samičky často kladou vajíčka. V poledne jich můžeme spatřit více na vyvýšeném místě v okolí.

Otakárek fenyklový je denní motýl z čeledi otakárkovití (Papilionidae). Patří mezi nejkrásnější a největší denní motýly ČR (rozpětí křídel dosahuje velikosti 7–9 cm, přičemž délka předního křídla zpravidla činí 40–50 mm). Obývá rozsáhlé oblasti Evropy, Asie i Severní Ameriky. Nejčastěji se vyskytuje na loukách a lesních světlinách, ale i v horách a zahradách, kde samičky často kladou vajíčka. V poledne jich můžeme spatřit více na vyvýšeném místě v okolí.

Otakárek fenyklový je denní motýl z čeledi otakárkovití (Papilionidae). Patří mezi nejkrásnější a největší denní motýly ČR (rozpětí křídel dosahuje velikosti 7–9 cm, přičemž délka předního křídla zpravidla činí 40–50 mm). Obývá rozsáhlé oblasti Evropy, Asie i Severní Ameriky. Nejčastěji se vyskytuje na loukách a lesních světlinách, ale i v horách a zahradách, kde samičky často kladou vajíčka. V poledne jich můžeme spatřit více na vyvýšeném místě v okolí.

Svišť je větší hlodavec patřící do čeledi veverkovitých. V Evropě žijí svišti například v Alpách nebo ve slovenských Tatrách. Ozývají se varovným ostrým hvizdem, na který reagují i jiná zvířata, například kamzíci. Není to ovšem pískání v pravém slova smyslu, neboť svišť hlas vydává s otevřenou tlamou a tvoří ho v hrdle. Živí se převážně rostlinnou stravou, jako jsou tráva, byliny, kořínky a listy. Jsou aktivní zejména během teplejších měsíců a během zimního období často hibernují v hlubokých norách, kde se ukrývají před nepříznivými podmínkami. Svišťové mají důležitou roli v ekosystémech, kde působí jako potrava pro různé predátory a svou činností ovlivňují rozložení vegetace v jejich prostředí.

Adax nubijski jest gatunkiem krytycznie zagrożonym i jedną z ostatnich i najbardziej nerwowych antylop. Są jedynymi widłonogami ze spiralnie skręconymi rogami. Addax (Addax nasomaculatus) pierwotnie zamieszkiwał obrzeża Sahary ze wschodu na zachód. Dziś – głównie z powodu kłusowników – jest krytycznie zagrożony. W kłębie osiągają wysokość około jednego metra, samce są nieco większe od samic. Obie płcie mają rogi obrączkowane, średnio o długości 72 cm, u samców mogą osiągać długość do 120 cm, które tworzą 1,5-2 spirale u dorosłych samic i 2,5-3 spirale u samców. Waga: 60-125 kg, długość ciała: 150-170 cm. Dużą część życia spędzają w miejscach pozbawionych wód powierzchniowych, do życia wystarcza im woda, którą pobierają z pożywieniem. Są aktywne w nocy, odpoczywają w ciągu dnia. Adaxy są powolnymi biegaczami o krótkich nogach i dlatego często padają ofiarą szybszych drapieżników na wolności. Dużą część życia spędzają w miejscach pozbawionych wód powierzchniowych, do życia wystarcza im woda, którą pobierają z pożywieniem.Nubian Adax jest trzymany w pięciu tuzinach europejskich ogrodów zoologicznych. W Republice Czeskiej hoduje się ten gatunek w pięciu ogrodach zoologicznych: Zoo Dvur Králové nad Labem, Zoo Hodonín, Zoo Zlín, Zoo Ołomuniec i Zoo Praga.

Apatozaur to jeden z najsłynniejszych dinozaurów. Żył w okresie jury górnej, około 150 milionów lat temu na kontynencie północnoamerykańskim (środkowo-zachodnie USA, zwłaszcza Kolorado, Oklahoma i Utah). Miała zazwyczaj 21-23 metry długości, 16 metrów szerokości i 21 metrów wysokości. Masę szacuje się na 25-35 ton. Ponieważ był roślinożercą, Apatozaur musiał jeść ogromne ilości pokarmu roślinnego. Jego zęby w kształcie łyżek z przodu szczęk doskonale nadawały się do obróbki mechanicznej, ale podobnie jak w przypadku innych zauropodów, pozostaje tajemnicą, w jaki sposób tak mała głowa i usta mogły zgromadzić wystarczającą ilość pożywienia, aby nakarmić swoje ogromne ciało.Ciało apatozaura wsparto na czterech kolumnowych nogach, z których każda miała pięć palców. Ogon przypominał bicz (82 kręgi) i według paleontologów służył głównie do obrony, mógł też być środkiem komunikacji. Jest to jednak tylko teoria, której nie można potwierdzić eksperymentalnie.

Gatunek ten należy do najbardziej znanych i najczęściej hodowanych dużych papug z rodzaju Ara. Jego ojczyzną jest północna i środkowa część Ameryki Południowej. Bardzo ważne są dla niego dojrzałe drzewa z dziuplami, w których zakładają gniazda. Samica składa 2-4 jaja, na których siedzi tylko samica (23-27 dni), natomiast samiec ją karmi. Pisklętami opiekują się oboje rodzice do czasu usamodzielnienia się, pisklęta opuszczają gniazdo po około 3 miesiącach. Ara ma bardzo dobre cechy do udomowienia wszystkich ar. Jeśli chodzi o hodowlę ary, nie jest to gatunek odpowiedni dla początkujących. Jego wysoka inteligencja i fiksacja na punkcie człowieka znajduje odzwierciedlenie w potrzebie stałego dopływu bodźców i dużych wymaganiach czasowych więźnia porównywalnych z psem. Jeśli ptak trzymany w klatce nudzi się, pojawiają się trudne do wyleczenia zaburzenia psychiczne, objawiające się agresją, krzykiem lub samookaleczeniem fizycznym. Inaczej jest w przypadku hodowli wolierowej w parach. Żywią się owocami, orzechami i kokosami. W poszukiwaniu pożywienia leci na odległość do 25 kilometrów. Wszystkie ary to ptaki długowieczne, żyjące w niewoli ponad 50 lat.

Bocian biały to duży gatunek ptaka z rodziny bocianów, który jest powszechnie znany w Europie z budowania dużych gniazd na konstrukcjach ludzkich, takich jak opuszczone kominy, dachy budynków, wieże kościołów czy słupy energetyczne. W Czechach żyje około 3000 bocianów. Populacja bocianów czeskich jest stabilna, a populacja światowa wręcz rośnie. Długość ciała sięga 95–110 cm, a rozpiętość skrzydeł 180–218 cm. Bocian jest oportunistą pokarmowym i skład jego diety różni się w zależności od obszaru występowania. Jego dieta obejmuje mniejsze ssaki (norniki, krety), owady, żaby i dżdżownice, w mniejszym stopniu gady, ślimaki, ryby, mięczaki, jaja ptasie i ptaki innych gatunków ptaków lub padlinę. Ofiara wypatruje powolnego, celowego spaceru, gryzoń czasami czeka nieruchomo przy norach. Do jego głównych drapieżników zaliczają się duże gatunki ptaków drapieżnych, w Europie Środkowo-Wschodniej jest to przede wszystkim bielik bielik.

Buldog francuski należy do tzw psy rasy mastif, których pochodzenie wywodzi się od mastifa tybetańskiego. Ma pogodny, stabilny, nieskomplikowany charakter, nie trzeba go długo namawiać do zabawy i bardzo lubi być przytulany. Jest bardzo towarzyski i towarzyski. Nadaje się również do rodziny z dziećmi, z którymi dobrze się dogaduje. Jest odpowiedni także dla emerytów i osób mniej aktywnych, jeśli chcą zadbać o swoje zdrowie. Praktycznie nie szczeka i jest bardzo spokojny. Rasa ta pochodzi z Francji. Długość życia: 10 do 14 lat.