ZOOted

Axolotl meksykański to fascynujące stworzenie wodne, które jest uważane za symbol wyjątkowej zdolności regeneracyjnej. Ten endemiczny gatunek zamieszkuje jeziora Xochimilco i Chalco w Meksyku, gdzie występuje w płynącej wodzie o czystym dnie. Jest to płaz bezkręgowy, który przez większość swojego życia pozostaje w stadium larwalnym, co oznacza, że przez cały cykl życia zachowuje formę podobną do żaby. Axolotl jest wyjątkowy nie tylko ze względu na swój wygląd, ale także zdolność do regeneracji niemal każdej części ciała, w tym mózgu, serca, a nawet kończyn. Zdolność ta daje jej znaczną przewagę w zakresie przetrwania i badań. Niestety, aksolotl jest gatunkiem krytycznie zagrożonym, głównie z powodu utraty jego naturalnego siedliska i zanieczyszczenia cieków wodnych. Jednak jego wyjątkowa natura i zdolności regeneracyjne przyciągnęły uwagę naukowców i entuzjastów egzotycznej fauny na całym świecie.

Medvěd hnědý je medvědovitá šelma a jediný zástupce své čeledi, který se vyskytoval a vzácně i vyskytuje na území České republiky. Medvěd je mohutná šelma se silnými končetinami s velkými, 5 až 10 cm dlouhými drápy, dlouhou srstí a velkou kulatou hlavou. Hmotnost: 100–550 kg, výška v kohoutku až 150 cm. Pokud není medvěd hnědý rušen člověkem, je aktivní především ve dne, ale pokud už žil v blízkosti lidí, tak přešel k nočnímu způsobu života. Medvěd hnědý je všežravec. Živí se širokou paletou rostlinné (lesní plody, kořínky, zemědělské plodiny, houby) i živočišné stravy (nejčastěji ryby, hmyz nebo malí až středně velcí savci). I přes jeho zabijáckou pověst tvoří až 90 % potravy medvěda hnědého rostlinná strava. Mláďata se rodí po 6–8měsíční březosti při zimním spánku. Medvěd hnědý žije asi 20–30 let.

Jednorożec to mityczne stworzenie, zwykle przedstawiane jako biały lub czarny koń, a w przeszłości antylopa z jednym rzucającym się w oczy długim rogiem pośrodku czoła. Od chrześcijańskiego średniowiecza uznawany jest za symbol siły, czystości, życia, szczęścia, piękna i dziewictwa. Zasłynął jako postać heraldyczna i nosiciel tarczy, zwłaszcza herbu brytyjskiego.

Jest to narodowy ptak i symbol stanu Stanów Zjednoczonych Ameryki. Jego oczy szybko i precyzyjnie dostosowują się do głębi ostrości i ostrości. Wzrok orła jest tak doskonały, że może z wielką precyzją prześledzić obszar siedmiu kilometrów kwadratowych. Kąt widzenia wynosi 275 stopni i pozwala temu ptakowi obserwować obie strony, śledząc wszystko, co zbliża się od tyłu. W powietrzu porusza się ze średnią prędkością 50 km/h, ale potrafi latać do 120 km/h, a podczas nurkowania osiąga prędkość do 300 km/h. Rozpiętość skrzydeł: 1,8 – 2,3 m (dorosły), waga: 3 – 6,3 kg, długość życia: 20 – 30 lat (na wolności). Łowi głównie ryby, ale poza tym jego dieta jest zróżnicowana. W północno-zachodnim Pacyfiku większość jego diety to pstrąg i łosoś. Ryby łowią wynurzając się na powierzchnię i chwytając je pazurami. Samica składa od jednego do trzech jaj rocznie, ale rzadko zdarza się, aby wszystkie trzy młode przeżyły. Samiec i samica siedzą na przemian na jajach, drugi partner szuka pożywienia lub materiału do gniazda. Jaja osiągają średnią długość 73 mm i szerokość 55 mm.

Borsuk leśny to zwierzę z rodziny łasicowatych. Popularnie borsuki nazywane są ojcem chrzestnym, wujkiem, samotnikiem lub pustelnikiem. Na terenie Republiki Czeskiej borsuk jest największym zwierzęciem łasicowatym, waży od 10 do 20 kg, ma do 85 cm długości i metrowy ogon. Umiejętności budowlane borsuków są naprawdę godne podziwu. Ich jaskinie, popularnie zwane zamkami, słyną z ogromu. Korytarze o średnicy dochodzącej do ćwierć metra sięgają głębokości pięciu metrów i przecinają się na kilku piętrach. Żywi się owadami, dżdżownicami, nornikami, jajami, nasionami, grzybami, korzeniami, czasem nawet padliną - jest wszystkożerny. Młode urodzone w wieku 1-5 lat otwierają oczy po 3 tygodniach. Są karmione piersią przez około 10 tygodni i usamodzielniają się po 5 miesiącach. Borsuki żyją do 15 lat.

Byk jersey to rasa bydła pochodząca z wyspy Jersey w Anglii. Te byki są znane ze swojej małej postury i delikatnej budowy ciała. Mają doskonałą zdolność dostosowywania się do różnych warunków hodowli i są popularne wśród rolników ze względu na ich wysoką wydajność mleka o wysokiej zawartości tłuszczu. Ponadto mają również spokojny charakter, co czyni je łatwiejszymi do opanowania zwierzętami. Ich mleko jest popularne do produkcji serów i innych produktów mlecznych. Ponadto, byki rasy jersey są popularne również na wystawach i zawodach bydła, gdzie są doceniane za piękny kolor i elegancką sylwetkę.

Szkocki bydło wyżynne to rasa bydła pochodząca ze Szkocji. Te byki charakteryzują się dużymi rogami, które mogą osiągać dużą rozpiętość. Ich sierść jest długa, gęsta i często mają charakterystyczną grzywę. Byki szkockiej rasy wyżynnej są odporne i zdolne do poruszania się w trudnych warunkach górskich. Są wykorzystywane do produkcji mięsa i mleka. Dzięki swojemu solidnemu wyglądowi i wyrazistemu zachowaniu są często uważani za symbol szkockiego krajobrazu. Chęć przetrwania w trudnym środowisku i doskonałe zdolności adaptacyjne czynią z bydła szkockiej rasy wyżynnej wyjątkowy i podziwiany inwentarz.

Karnotaurus, czyli „mięsożerny byk”, należy do grupy mniejszych i całkiem dużych dinozaurów drapieżnych (teropodów) żyjących w okresie jurajskim i kredowym. Był to dwunożny mięsożerca, o długości około 7 do 9 metrów i wadze ponad 1,5 tony (być może do 2,7 tony), żyjący w Ameryce Południowej w okresie górnej kredy (około 70 milionów lat temu). Był to drapieżnik o lekkiej budowie i wadze około 1,5 tony. Na głowie miał 15 cm rogi utworzone przez kości czołowe i były stożkowate, mocne i mocne. Ich funkcja jest nadal badana. Można je było wykorzystać zarówno do walki lub zabijania zdobyczy, jak i do zalotów. Tak czy inaczej, karnotaurus jest obecnie jedynym znanym mięsożernym dwunożnym z parą rogów. Nadal nie jest jasne, czym żywił się karnotaurus. Wcześniej zakładano, że jest w stanie złapać nawet bardzo dużą zdobycz. Jednak obecne badania sugerują, że częściej były to małe zwierzęta, młode lub nawet zwłoki.

Jest najszybszym zwierzęciem lądowym świata, na krótkich dystansach (500 m) osiąga prędkość 112-120 km/h. Przyspiesza od zera do 100 km/h w trzy sekundy. W przeciwieństwie do innych kotów nie ma całkowicie chowanych pazurów, więc nie może wspinać się po drzewach w pionie. Może wskakiwać jedynie na łatwo dostępne gałęzie. Z drugiej strony pazury pozwalają mu lepiej trzymać się terenu przy dużych prędkościach. W porównaniu do lamparta jest znacznie mniejszy i ma małą głowę. Żyje głównie na sawannach Afryki, niewielka populacja przetrwała także w Azji. Cętkowane futro gepardów stanowi doskonały kamuflaż podczas polowania, ich brzuchy są białe. W przeciwieństwie do innych zwierząt, są to łowcy, którzy prowadzą dzienny tryb życia – w dużej mierze kierują się wzrokiem. Na ofiarę wybierają zwykle osobniki, które odsunęły się od stada, a także zwierzęta stare lub chore. To zwierzę jest symbolem elegancji. Na wolności żyją do 12 lat, w niewoli do 20 lat.

Cryolophosaurus był dinozaurem żyjącym około 190 milionów lat temu w okresie późnego triasu na obszarze dzisiejszej Antarktydy. Ten drapieżnik był stosunkowo duży i wyróżniał się swoim wyraźnym grzebieniem na głowie, który nadał mu jego charakterystyczną nazwę. Z długością ciała sięgającą aż około 6 metrów należał do średniej wielkości dinozaurów. Cryolophosaurus został odkryty w latach 90. lata 20. wieku na Antarktydzie i reprezentuje jednego z nielicznych znanych dinozaurów z tego kontynentu. Jego odkrycie przyczyniło się do poznania prehistorycznych ekosystemów na Antarktydzie oraz ewolucji dinozaurów w ekstremalnych warunkach.

Daniel zwyczajny, który jest również znany pod nazwą daniel plamisty (Dama dama L., 1758), należy do rodziny jeleniowatych. Jego charakterystycznymi cechami są łopatowato ukształtowane poroże i nakrapiane umaszczenie. Rogi odnawiają się co roku. W naturze daniel europejski występuje w społecznościach, zazwyczaj w społecznościach samic i młodych. Są to roślinożercy, którzy żywią się trawą, liśćmi i ziołami. Daniel zwyczajny jest często postrzegany jako symbol naturalnego bogactwa i elegancji. Swoje unikalne cechy i spokojne życie na wolności zasługują na uwagę i ochronę.

Był to dwunożny mięsożerny dinozaur o długości około 7 metrów i wadze około 350-400 kg. Żył około 193 milionów lat temu w okresie dolnej jury. Jego nazwa pochodzi od dwóch typowych półkolistych grzebienia na czaszce.

Struś to największy żyjący ptak, a zarazem najszybszy ptak lądowy, potrafi osiągnąć prędkość do 70 km/h (w ucieczce przed drapieżnikiem) lub biec z prędkością 50 km/h przez godzinę, co czyni go najszybszym dwunożnym zwierzęciem na świecie. świat. Jest nielotny. Strusie ważą zwykle od 90 do 130 kg, chociaż odnotowano przypadki ważenia samców do 155 kg. Struś to ptak o najdłuższej szyi. Odsłonięta szyja u góry nadmuchuje się, wydając charakterystyczny stłumiony krzyk. Aby chronić oczy przed kurzem i piaskiem, strusie mają również trzecią powiekę – źrenicę zamykającą się poziomo od wewnętrznego kącika oka do zewnętrznego. Mówi się, że w obliczu zagrożenia chowają głowę w piasek, ale tak nie jest. Żywią się głównie nasionami, trawą, owocami, kwiatami i czasami owadami, takimi jak koniki polne. Ponieważ strusie nie mają zębów, połykają kamyki, które pomagają im rozdrobnić pokarm w żołądkach. Jednorazowo mogą mieć tam nawet 1 kg. W przeciwieństwie do większości ptaków struś nie ma jelita ślepego, jego długość wynosi 71 cm. Bez wody mogą wytrzymać kilka dni, czerpiąc z wody pochodzącej z metabolizmu i pożywienia. Struś jest ptakiem typowo towarzyskim, żyjącym w grupach migrujących liczących od 5 do 50 osobników. W pierwszym roku życia młode rosną o 25 cm miesięcznie. Po roku życia młody struś waży około 45 kg. Strusie mogą żyć do 75 lat.