Wielbłąd jednogarbny jest często określany jako dromader lub dromader. Na wolności wymarł już i żyje wyłącznie w formie udomowionej. Tutaj służy do przenoszenia ciężkich ładunków lub jako środek transportu. Cechą charakterystyczną dromadera jest pojedynczy garb na grzbiecie, który pochłania ciepło i tym samym chroni zwierzę przed słońcem. Ponadto zawiera zmagazynowany tłuszcz, którego rozkład uwalnia energię i wodę. Wielbłąd jednogarbny jest dużym zwierzęciem o długich nogach, mierzącym od 2,2 do 3,4 m długości i wadze 450–550 kg. Ma kremową, jasnobrązową, gruboziarnistą sierść, najdłuższą na czubku, szyi, gardle i garbie oraz ogon mierzący 50 cm. Na oczach ma dwuwarstwowe rzęsy, które chronią go przed dostawaniem się piasku do oczu. Średnia długość życia wielbłądów wynosi około 40 lat.
Vrána černá je inteligentní a společenský pták patřící do čeledi krkavcovitých. Je známá svou svým lesklým černým peřím a charakteristickým křikem, který se často ozývá na obloze. Vrána černá je rozšířená v různých typech prostředí, od lesů a polí po městské oblasti. Vrána černá je také pověstná svou inteligencí a schopností učit se. Studie prokázaly, že dokáže používat nástroje k získání potravy a řešení různých problémů. Má dobrou paměť a je schopná si pamatovat místa, kde ukrývá potravu, až na mnoho měsíců.
Mýval severní je malý a obratný savec, který je původem ze Severní Ameriky, ale byl zavlečen do různých částí světa. Mývali jsou známí svým charakteristickým pruhovaným kožichem, černými kroužky kolem očí a pohyblivým prstovým chodem. Jsou to všežravci s flexibilním stravovacím režimem, což znamená, že se mohou živit různými potravinami včetně ovoce, hmyzu, plodů, ryb a dokonce odpadků. Jedním z výrazných znaků mývalů je jejich schopnost manipulovat s předměty pomocí svých prstů, což z nich činí zručné lovce a sběrače potravy. Mývali jsou také adaptabilní a schopni se přizpůsobit různým prostředím, včetně lidských sídel. Mývali mají také význam v různých kulturách a folkloru, kde jsou někdy zobrazeni jako symbol šibalství a chytrosti.
Panda wielka żyje niemal bez przerwy w bambusowych zaroślach. Technicznie rzecz biorąc, jest wszystkożercą, ponieważ czasami żywi się jajami i zjada niektóre owady wraz z bambusem. Są dla niej niezbędnym źródłem białka. Uszy jej się trzęsą, kiedy żuje. Dorosła panda waży 70–160 kg i mierzy 1,2–1,9 m długości. Ogon pandy jest krótki, zwykle ma tylko 10–15 cm długości. W przeciwieństwie do innych niedźwiedzi nie zapada w stan hibernacji, ponieważ nie jest w stanie zgromadzić wystarczających zapasów tłuszczu. Panda wielka prowadzi samotny tryb życia, dlatego samce i samice spotykają się zwykle tylko podczas zalotów, od marca do maja. Kopulacja jest krótkotrwała (od 30 sekund do pięciu minut), ale powtarzana. Ponieważ zarodek rozwija się bardzo szybko, samica może teoretycznie urodzić w ciągu zaledwie 45 dni, ale w zależności od warunków otoczenia może to zająć również do sześciu miesięcy.
Samce tego gatunku dorastają do 1,4 m wysokości i wagi 90 kg. Samice są nieco mniejsze, osiągają średni wzrost 90 cm i wagę 45 kg. Żyje wyłącznie na indonezyjskiej wyspie Sumatra. Orangutan jest prawie nie do pomylenia. Typowa jest rdzawa sierść, która jest długa i płynna. Rośnie „przeciwnie” na ramionach – od ramienia do łokcia i od nadgarstka do łokcia. Orangutany to największe ssaki zamieszkujące drzewa, które schodzą na ziemię bardzo rzadko i niezbyt to lubią. Większość życia spędzają w koronach drzew – tam śpią, szukają pożywienia, łączą się w pary i wychowują młode. Na nocny i dzienny odpoczynek każdy dorosły orangutan buduje wygodne gniazdo. Na wolności dożywają około 50 lat.
Słoń afrykański to ssak z rzędu ośmiornic, który dorasta do 4 m wysokości. Cechą charakterystyczną są dwa wrażliwe „palce” na końcu wrażliwej trąby, które służą do oddychania, wąchania, picia, brania prysznica i karmienia. Kolejną cechą charakterystyczną są ogromne, mocno zakrwawione płatki uszu na dużej głowie, przez które traci dużo nadmiaru ciepła, zapobiegając przegrzaniu podczas gorących afrykańskich dni. Jedno młode rodzi się zwykle po 22 miesiącach ciąży.
Bocian biały to duży gatunek ptaka z rodziny bocianów, który jest powszechnie znany w Europie z budowania dużych gniazd na konstrukcjach ludzkich, takich jak opuszczone kominy, dachy budynków, wieże kościołów czy słupy energetyczne. W Czechach żyje około 3000 bocianów. Populacja bocianów czeskich jest stabilna, a populacja światowa wręcz rośnie. Długość ciała sięga 95–110 cm, a rozpiętość skrzydeł 180–218 cm. Bocian jest oportunistą pokarmowym i skład jego diety różni się w zależności od obszaru występowania. Jego dieta obejmuje mniejsze ssaki (norniki, krety), owady, żaby i dżdżownice, w mniejszym stopniu gady, ślimaki, ryby, mięczaki, jaja ptasie i ptaki innych gatunków ptaków lub padlinę. Ofiara wypatruje powolnego, celowego spaceru, gryzoń czasami czeka nieruchomo przy norach. Do jego głównych drapieżników zaliczają się duże gatunki ptaków drapieżnych, w Europie Środkowo-Wschodniej jest to przede wszystkim bielik bielik.
Spośród form różnobarwnych najczęstszy jest tygrys biały, ale nie jest to przypadek albinosu, ale ubarwienie spowodowane mutacją recesywną (która objawia się tylko wtedy, gdy jest dziedziczona od obojga rodziców), która jest wynikiem endogamia. Zwierzęta te często cierpią na różne problemy zdrowotne. Samce tygrysów ważą średnio około 210 kg (zakres 180-250 kg), szczególnie duże osobniki do około 300 kg, a wyjątkowo nawet więcej. Większość tygrysów żyje obecnie w Indiach. Szacuje się, że na 15 000 tygrysów indyjskich o normalnym kolorze przypada jeden biały tygrys. W ZOO popularną atrakcją są białe tygrysy. Tygrys ma doskonały słuch i wzrok, który wykorzystuje do tropienia i polowania na zdobycz, orientacji w otoczeniu i komunikacji. Tygrys może jednocześnie przechowywać od 18 do 40 kg mięsa. W niewoli tygrys żyje od 16 do 18 lat, w wyjątkowych przypadkach do 26 lat.
Struś to największy żyjący ptak, a zarazem najszybszy ptak lądowy, potrafi osiągnąć prędkość do 70 km/h (w ucieczce przed drapieżnikiem) lub biec z prędkością 50 km/h przez godzinę, co czyni go najszybszym dwunożnym zwierzęciem na świecie. świat. Jest nielotny. Strusie ważą zwykle od 90 do 130 kg, chociaż odnotowano przypadki ważenia samców do 155 kg. Struś to ptak o najdłuższej szyi. Odsłonięta szyja u góry nadmuchuje się, wydając charakterystyczny stłumiony krzyk. Aby chronić oczy przed kurzem i piaskiem, strusie mają również trzecią powiekę – źrenicę zamykającą się poziomo od wewnętrznego kącika oka do zewnętrznego. Mówi się, że w obliczu zagrożenia chowają głowę w piasek, ale tak nie jest. Żywią się głównie nasionami, trawą, owocami, kwiatami i czasami owadami, takimi jak koniki polne. Ponieważ strusie nie mają zębów, połykają kamyki, które pomagają im rozdrobnić pokarm w żołądkach. Jednorazowo mogą mieć tam nawet 1 kg. W przeciwieństwie do większości ptaków struś nie ma jelita ślepego, jego długość wynosi 71 cm. Bez wody mogą wytrzymać kilka dni, czerpiąc z wody pochodzącej z metabolizmu i pożywienia. Struś jest ptakiem typowo towarzyskim, żyjącym w grupach migrujących liczących od 5 do 50 osobników. W pierwszym roku życia młode rosną o 25 cm miesięcznie. Po roku życia młody struś waży około 45 kg. Strusie mogą żyć do 75 lat.