Tygr šavlozubý, také známý jako Smilodon, patřil k výjimečným šelmám jehož fosilní nálezy byly objeveny v Americe. Objevil se před asi 2,5 milionu lety, vymřel před asi 10 000 lety. Jeho výrazným rysem byly dlouhé špičáky, které byly skvělým nástrojem pro lov. Tygr šavlozubý byl uzpůsobený na lov větších kořisti a jeho silné tělo a silné končetiny mu umožňovaly efektivně pronásledovat svou oběť. Přestože tygr šavlozubý není dnes mezi námi, jeho jedinečná morfologie a lovecké schopnosti jsou fascinujícím objektem paleontologického zkoumání a zůstávají důležitou součástí historie života na Zemi.
Apatozaur to jeden z najsłynniejszych dinozaurów. Żył w okresie jury górnej, około 150 milionów lat temu na kontynencie północnoamerykańskim (środkowo-zachodnie USA, zwłaszcza Kolorado, Oklahoma i Utah). Miała zazwyczaj 21-23 metry długości, 16 metrów szerokości i 21 metrów wysokości. Masę szacuje się na 25-35 ton. Ponieważ był roślinożercą, Apatozaur musiał jeść ogromne ilości pokarmu roślinnego. Jego zęby w kształcie łyżek z przodu szczęk doskonale nadawały się do obróbki mechanicznej, ale podobnie jak w przypadku innych zauropodów, pozostaje tajemnicą, w jaki sposób tak mała głowa i usta mogły zgromadzić wystarczającą ilość pożywienia, aby nakarmić swoje ogromne ciało.Ciało apatozaura wsparto na czterech kolumnowych nogach, z których każda miała pięć palców. Ogon przypominał bicz (82 kręgi) i według paleontologów służył głównie do obrony, mógł też być środkiem komunikacji. Jest to jednak tylko teoria, której nie można potwierdzić eksperymentalnie.
Triceratops to najbardziej znany z tzw rogate dinozaury (Cerapoda) i jeden z najsłynniejszych dinozaurów wszechczasów. Trójroga głowa z kościanym kołnierzem uczyniła go jednym z kultowych symboli ery dinozaurów. Triceratops był mocnym, czworonożnym roślinożercą, którego wysokość w najwyższym punkcie grzbietu dochodziła do 3 m, długość do około 9 metrów i waga od siedmiu do trzynastu ton. Triceratops był ulubionym pożywieniem słynnego tyranozaura. Szeroki i zaokrąglony kołnierz chronił miękką szyję zwierzęcia przed drapieżnikami. Uważa się, że pełnił także funkcję ozdobną podczas zalotów i godów.
Parasaurolophus był rodzajem dużego, około 10 metrów długości, roślinożernego dinozaura kaczodziobyego z grupy Ornithopoda. Wysokość: 5 metrów.Długość: 9,5 metra. Najbardziej uderzającą cechą tego roślinożercy był długi, rurkowaty grzebień na głowie, połączony z jamami nosowymi zwierzęcia. Używano go głównie do komunikowania się między przedstawicielami własnego gatunku za pomocą głośnych dźwięków, w celu odróżnienia od pokrewnych gatunków, a częściowo do pomocy w kontrolowaniu temperatury ciała. Za bezzębnym dziobem znajdowały się liczne małe zęby, które przetwarzały pożywienie w sposób przypominający przeżuwanie współczesnych roślinożernych ssaków.
Karnotaurus, czyli „mięsożerny byk”, należy do grupy mniejszych i całkiem dużych dinozaurów drapieżnych (teropodów) żyjących w okresie jurajskim i kredowym. Był to dwunożny mięsożerca, o długości około 7 do 9 metrów i wadze ponad 1,5 tony (być może do 2,7 tony), żyjący w Ameryce Południowej w okresie górnej kredy (około 70 milionów lat temu). Był to drapieżnik o lekkiej budowie i wadze około 1,5 tony. Na głowie miał 15 cm rogi utworzone przez kości czołowe i były stożkowate, mocne i mocne. Ich funkcja jest nadal badana. Można je było wykorzystać zarówno do walki lub zabijania zdobyczy, jak i do zalotów. Tak czy inaczej, karnotaurus jest obecnie jedynym znanym mięsożernym dwunożnym z parą rogów. Nadal nie jest jasne, czym żywił się karnotaurus. Wcześniej zakładano, że jest w stanie złapać nawet bardzo dużą zdobycz. Jednak obecne badania sugerują, że częściej były to małe zwierzęta, młode lub nawet zwłoki.
Żył około 76 do 72 milionów lat temu na terenach dzisiejszej Azji Środkowej i Wschodniej. Na głowie miał grzebień kostny o długości 1,6 metra i wadze około 22 kg, a od podniebienia do jamy ustnej wyrastały dwa narośla kostne. Według badania naukowego z 2015 roku jaja owiraptorów (lub ich bliskich krewnych) mogły mieć kolor zielono-niebieski. Naukowcy odkryli to, analizując oryginalne pigmenty biologiczne ze skamieniałych skorupek jaj sprzed około 66 milionów lat.
Spinozaur „Spiny Lizard” to rodzaj olbrzymiego mięsożernego dinozaura (teropoda). Ważył około dwunastu ton i mierzył do szesnastu metrów długości. Żeby dać wyobrażenie, sama jego czaszka miała około 2 metrów długości. Największy znany mięsożerny dinozaur był ogromnym drapieżnikiem o niemal metrowej długości, wąskich szczękach pełnych zębów. Nowsze szacunki masy Spinozaura wynoszą około 6,4 do 7,5 tony, co wciąż czyni go jednym z pięciu największych znanych dotychczas dinozaurów teropodów.
Ptakoještěři či pterosauři ("okřídlení ještěři") jsou vyhynulí druhohorní plazi, první obratlovci v historii Země, kteří byli schopni aktivního letu. Existovali po dobu nejméně 160 milionů let a stali se velmi úspěšnými létajícími formami obratlovců. Ptakoještěři žili zhruba před 245 miliony let. Obří ptakoještěr s rozpětím křídel kolem 12 metrů a odhadovanou hmotností přes 500 kilogramů byl objeven v Rumunsku. V současnosti paleontologové předpokládají, že předkové ptakoještěrů byli původně hmyzožraví a v průběhu evoluce jejich potomci postupně přecházeli na piscivorii (pojídání ryb) a obecněji karnivorii (pojídání suchozemských obratlovců). Ptakoještěři patří k nejpopulárnějším pravěkým tvorům, spolu s dinosaury, mamuty, trilobity apod. Obdivována je zejména jejich schopnost aktivního letu, kterou předstihli ptáky o desítky milionů let. Zkoumají se také různé možnosti využití jejich anatomie v současném leteckém inženýrství.
Mamut włochaty to popularny wymarły gatunek mamuta z rodziny słoni i rzędu ośmiornic. Jest to jedno z najsłynniejszych zwierząt prehistorycznych wszechczasów, a jego rola w kulturze ludzkiej jest stosunkowo znacząca i długotrwała. Nie były większe od współczesnych samców słoni afrykańskich, mierząc do 3,4 metra w kłębie i ważąc około 6000 kg. Przedstawiciele obu płci mieli długie zakrzywione kły i włosy o długości do 90 cm. Anatomię mamuta włochatego znamy dobrze głównie dzięki dużej liczbie zamrożonych „tusz” zachowanych w wiecznej zmarzlinie na Syberii i Alasce.