ZOOted Świnka domowa zooted plastikowa 10cm w torbie

Ma elastyczne i muskularne ciało, doskonale przystosowane do polowań, ostre pazury i zęby oraz doskonały wzrok, słuch i węch. Kot domowy od zawsze służył człowiekowi przede wszystkim jako łowca gryzoni, wykorzystywany był także jako towarzysz i pupil człowieka. Kot potrafi osiągnąć prędkość do 48 km/h, ale tylko na krótkim dystansie. Kot domowy jest najpopularniejszym zwierzakiem na świecie. Przekracza nawet psa 3 razy. W kłębie kot ma około 30 cm wzrostu, długość tułowia łącznie z ogonem wynosi około 80 cm. Samce są większe od samic i ważą około 3,5-7 kg, kotki wahają się od 2,5-4,5 kg. Sierść jest zazwyczaj krótka, prosta i przylegająca. Koty mogą mieć dwa mioty w roku, po maksymalnie dziesięć kociąt w jednym miocie. Ciąża u kotów domowych trwa około 9 tygodni.

Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.

Jak sama nazwa wskazuje, jest to świnia pochodząca z Wietnamu. Jednak jest hodowany nie tylko w Wietnamie, ale we wszystkich częściach Azji Południowo-Wschodniej. Wietnamska świnia pionowobrzucha jest najczęściej hodowana w Wietnamie w kolorze czarnym lub szarym. Świnie mają niskie nogi, cylindryczny korpus i duży brzuch, który w wieku dorosłym dotyka ziemi. Waga dorosłych świń waha się od 50 do 60 kg, wysokość w kłębie świń rasowych nie przekracza 45 cm. Jak większość świń domowych, wietnamska świnia grubobrzucha jest wszystkożerna, w Wietnamie żywiona jest głównie roślinami wodnymi, pozostałościami po zbiorach ryżu i bananów. Ciąża trwa 110 dni, czyli jak mówią Wietnamczycy, trzy miesiące, trzy tygodnie i trzy dni. W miocie jest zwykle 8-12 prosiąt, które po dziesięciu dniach od urodzenia zaczynają przestawiać się na pokarm stały, ale ssą mleko matki co najmniej do szóstego tygodnia życia. Odsadza się je od piersi w wieku 6-8 tygodni. Przy dobrej opiece wietnamska świnia może żyć do dwudziestu lat, ale przeważnie w przedziale od dziesięciu do piętnastu lat.

Rottweiler to niemiecka rasa psów w typie molosa. Był używany jako rasa bojowa. Jednak swoją nazwę otrzymała znacznie później, za sprawą miasta Rottweil w południowo-zachodnich Niemczech, gdzie powszechnie stosowano ją jako tzw. rasy rzeźniczej, czyli zaganiania bydła na rynek. Te psy są wytrwałe i łatwe w szkoleniu. Zachowują się głównie jako psy społeczne i stróżujące, ale są również wykorzystywane przez policję i wojsko. Należą do ras spokojnych i inteligentnych, charakteryzujących się wysokim stopniem możliwej socjalizacji i tolerancji wobec środowiska. Wbrew powszechnej opinii rottweilery nie są złymi i „szorstkimi” psami, ponieważ pies staje się złośliwy i szorstki tylko wtedy, gdy nie jest dobrze zarządzany przez swojego pana. Rottweiler jest miły, przyjacielski i kocha dzieci, ale przede wszystkim tylko dzieci swojej rodziny, jest bardzo oddany, posłuszny i lubi pracować. Jego wygląd zdradza stanowczość, zachowanie jest pewne siebie, nieustraszone, a pies ma mocne nerwy. Z dużą uwagą reaguje na otoczenie.

Koza domowa to mniejszy udomowiony przeżuwacz, należący do najstarszych zwierząt gospodarskich, człowiek hoduje ją od prawie 10 000 lat. W języku czeskim samicę nazywa się kozą, samca nazywa się kozą, w dialektach południowo-zachodnich Czech nazywa się ją także pukl lub puk, w dialektach wschodniomorawskich nazywa się to cap. Wykastrowana koza jest określana słowem hőp; babka jest mniej agresywna, mięso babki ma słabszy specyficzny zapach. Dziecko nazywa się dzieckiem lub dzieckiem. W Europie kozy hoduje się najczęściej na mleko lub mięso. Mleko kozie jest korzystne dla zdrowia, ma wyższą zawartość tłuszczu i niższą zawartość laktozy niż mleko krowie. Świeże mleko kozie ma charakterystyczny kozi zapach, który dla wielu konsumentów jest nieprzyjemny. Intensywność zapachu zależy od rasy kozy, sposobu jej trzymania i karmienia.

Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Według aktualnych badań jest to udomowiona forma zachodnioazjatyckiej owcy okrągłorogiej. Ponieważ nie są tak wymagające jak bydło, hoduje się je również na obszarach górskich lub suchych. Większość owiec hoduje się w Chinach i Australii. Samica nazywana jest owcą, samiec baranem. Wykastrowany baran nazywany jest baranem, mięso baranów ma słabszy specyficzny zapach. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego.

Lemur katta należy do rzędu naczelnych, podrzędu małp proboscis, rodziny lemurów dziennych. Należy do najpopularniejszych i najczęściej hodowanych lemurów w niewoli (w ogrodach zoologicznych). Podobnie jak inne lemury jest gatunkiem zagrożonym. Jego cechą charakterystyczną jest długi, prążkowany ogon, który pomaga utrzymać równowagę podczas skoków, a także służy do porozumiewania się w wysokiej trawie. Długość tułowia wynosi 39–46 cm, ogona 56–63 cm, a długość całkowita 95–110 cm. Waży średnio 2,2 kg. Lemur rysi żywi się głównie owocami i liśćmi tamaryndowca indyjskiego, zwanego kily. Nie pogardzi jednak kwiatami, różnymi ziołami, korą, sokami, zgniłym drewnem, pajęczynami, larwami owadów, stawonogami i drobnymi kręgowcami.