ZOOted Szop pracz zooted plastik 8cm w woreczku

Lemur katta należy do endemicznych gatunków lemurów zamieszkujących wyspę Madagaskar. Swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznemu głośnemu wołaniu, które brzmi jak „kata, kata”. Te małe prymaty są aktywne głównie w nocy, a ich nocny tryb życia jest adaptacją na konkurencję z innymi gatunkami lemurów, które są aktywne w ciągu dnia. Lemur katta żywi się głównie owocami, nektarem, kwiatami i owadami, co czyni go ważnym elementem ekosystemu Madagaskaru. Niestety, populacja lemurów katta jest zagrożona zniszczeniem ich naturalnego środowiska, zwłaszcza wylesianiem i polowaniem.

Kameleon jemeński to gad o wyraźnych zdolnościach do adaptacji do środowiska. Ten kameleon, pochodzący z jemeńskich lasów, jest znany ze swojej zdolności do zmiany koloru skóry w zależności od otoczenia i nastroju. Jego wyraziste oczy poruszające się niezależnie od siebie umożliwiają mu łatwiejsze lokalizowanie zdobyczy i potencjalnego niebezpieczeństwa. Kameleon jemeński żywi się głównie owadami i drobnymi bezkręgowcami, a swoją zdobycz łowi za pomocą szybkich i precyzyjnych ruchów języka, który potrafi wystrzelić na odległość nawet kilkudziesięciu centymetrów. To fascynujące stworzenie, które przyciąga uwagę swoją zmienną barwą i eleganckim ruchem.

Bizón amerykański lub północnoamerykański to potężne zwierzę z rodziny wołowatych. Ogromne stada bizonów liczące setki tysięcy, a może nawet miliony, niegdyś przemierzały całą Amerykę Północną od Alaski po Zatokę Meksykańską. Ciało pokryte jest krótką brązową sierścią, która w przedniej części tułowia przechodzi w dłuższe włosy, mające na głowie ciemny kolor. Ostatni kręgi szyjne i pierwszy kręg piersiowy mają bardzo długie wyrostki kolczyste, które wraz z potężnymi mięśniami tworzą charakterystyczny garb. Odległość między rogami wynosi prawie 50 cm. Bizony mają 32 zęby – 24 trzonowce i 8 siekaczy. 50 cm długa kita służy do odpędzania owadów. Wzrok jest słaby, bizony rozpoznają tylko ruch. Z kolei mają doskonały węch – potrafią wyczuć zapach z odległości nawet dwóch kilometrów, czują trawę pod trzydziestocentymetrową warstwą śniegu. Chociaż wyglądają niezdarnie, w galopie osiągają prędkość około 50 km/h. W tym tempie są w stanie biec pół godziny lub dłużej. Dożywają 15 do 20 lat.

Panda wielka żyje niemal bez przerwy w bambusowych zaroślach. Technicznie rzecz biorąc, jest wszystkożercą, ponieważ czasami żywi się jajami i zjada niektóre owady wraz z bambusem. Są dla niej niezbędnym źródłem białka. Uszy jej się trzęsą, kiedy żuje. Dorosła panda waży 70–160 kg i mierzy 1,2–1,9 m długości. Ogon pandy jest krótki, zwykle ma tylko 10–15 cm długości. W przeciwieństwie do innych niedźwiedzi nie zapada w stan hibernacji, ponieważ nie jest w stanie zgromadzić wystarczających zapasów tłuszczu. Panda wielka prowadzi samotny tryb życia, dlatego samce i samice spotykają się zwykle tylko podczas zalotów, od marca do maja. Kopulacja jest krótkotrwała (od 30 sekund do pięciu minut), ale powtarzana. Ponieważ zarodek rozwija się bardzo szybko, samica może teoretycznie urodzić w ciągu zaledwie 45 dni, ale w zależności od warunków otoczenia może to zająć również do sześciu miesięcy.

Surykatki zamieszkują suche sawanny, pustynie i półpustynie południowoafrykańskiego interioru. Chowają się przed słońcem i drapieżnikami w szczelinach skalnych, kopcach termitów i norach, pozostawionych przez inne ssaki lub wykopanych przez nie same. Surykatki poruszają się w grupach liczących do 30 osobników o ścisłej strukturze społecznej. Na czele grupy stoi dominująca para, która zazwyczaj jest jedyną, która się rozmnaża. Jeśli potomstwo nie pochodzi od dominującej samicy, decyzja o utrzymaniu go przy życiu należy do przywódcy pary. Dominujące samice mogą znęcać się nad podległymi samicami, zabierać ich młode z nor, a nawet je zabijać. Dieta surykatek obejmuje również jadowite węże, pająki i skorpiony, ponieważ surykatki radzą sobie z ich jadem i są na niego odporne. Nazwa surikata wywodzi się z języka francuskiego, gdzie souris-chat oznacza coś w rodzaju "małej myszki".

Mrówkojad wielki to lądowy ssak zamieszkujący lasy i tropikalne obszary Ameryki Środkowej i Południowej. Ten gatunek jest znany ze swojego charakterystycznego wyglądu, w tym długiego i smukłego ciała, długiego ogona i długiego pyska, którego używa do wyszukiwania termitów i mrówek, które są jego głównym pożywieniem. Mrówkojad wielki ma długi język, którym potrafi wnikać do gniazd termitów i mrówek oraz wyciągać pożywienie. Mrówkojad wielki mierzy do 60 cm i ma język o szerokości do 12,5 mm. Podczas polowania na pokarm język pokrywa lepka ślina, która chwyta drobne owady.

Lemur katta należy do endemicznych gatunków lemurów zamieszkujących wyspę Madagaskar. Swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznemu głośnemu wołaniu, które brzmi jak „kata, kata”. Te małe prymaty są aktywne głównie w nocy, a ich nocny tryb życia jest adaptacją na konkurencję z innymi gatunkami lemurów, które są aktywne w ciągu dnia. Lemur katta żywi się głównie owocami, nektarem, kwiatami i owadami, co czyni go ważnym elementem ekosystemu Madagaskaru. Niestety, populacja lemurów katta jest zagrożona zniszczeniem ich naturalnego środowiska, zwłaszcza wylesianiem i polowaniem.