Mravenečník velký je suchozemský savec obývající lesy a tropické oblasti Střední a Jižní Ameriky. Tento druh je známý svým charakteristickým vzhledem, včetně dlouhého a štíhlého těla, dlouhého ocasu a dlouhého čenichu, který používá k vyhledávání termitů a mravenců, které jsou jeho hlavní potravou. Mravenečník velký má dlouhý jazyk, kterým dokáže proniknout do hnízd termitů a mravenců a vytáhnout potravu. Mravenečník velký měří až 60 cm a má až 12,5 mm široký jazyk. Při lovu potravy jazyk pokrývá lepkavá slina, která zachycuje drobný hmyz.
Panda červená je unikátní savec žijící v horských oblastech východní Asie, především v Číně, Nepálu a Tibetu. Je známá svým charakteristickým zbarvením - červenohnědým kožichem, kontrastujícím s bílým obličejem a ušima. Tato krásná zvířata jsou malá a mají štíhlou postavu, která jim umožňuje pohybovat se obratně v hustých horských lesích. Pandy červené jsou přizpůsobeny životu v korunách stromů, kde tráví většinu svého času. Jsou to převážně noční tvorové, kteří se živí převážně bambusem, až 95 % jejich stravy tvoří různé druhy bambusu. Tento bambus je nízký na obsah živin, a proto musí pandy sníst velké množství, aby zajistily dostatek energie. Kromě bambusu mohou pandy červené konzumovat také ovoce, hmyz, vejce a drobné savce. Panda červená je ohrožený druh, a to především kvůli ztrátě přirozeného prostředí a kácení lesů. Navíc jsou ohrožovány ilegálním lovem a obchodem s jejich kožešinou. Ochrana pand červených je klíčová pro zachování biologické rozmanitosti a ekosystémů, ve kterých žijí.
Jeleń to duże zwierzę parzystokopytne z rodziny jeleniowatych. Tutaj znajdziesz go w całym kraju. W przeszłości jelenie zostały niemal wytępione, dziś przeżywają rozkwit. Dumny ze swojej korony, dmucha w róg, aby rozpocząć walkę i kocha swoje jelonki. Jeleń żyje do 12 lat i może ważyć do 240 kg. Wysokość w kłębie dochodzi do 150 cm. Dorosłe poroże osiąga długość do 120 cm. Poroże zakończone jest tzw korona. Poroże może ważyć do 8 kg. Jeleń szlachetny jest wyłącznie roślinożernym przeżuwaczem. Ale skład żywności zmienia się w zależności od pory roku. Ze względu na swoje duże rozmiary dorosłe jelenie nie mają obecnie wielu naturalnych drapieżników innych niż ludzie. Największym zagrożeniem dla niego jest wilk. Na wolności jelenie żyją średnio 10-13 lat, w niewoli mogą żyć ponad 20 lat.
Jest drugim co do wielkości naczelnym na świecie. Występuje jedynie na niewielkim obszarze na terenie górzystym na granicy Demokratycznej Republiki Konga, Ugandy i Rwandy. Zamieszkują najczęściej lasy deszczowe. Samiec może mierzyć ponad 170 cm (przy rozpiętości kończyn przednich 200–270 cm). Samice są zawsze mniejsze, nie przekraczają 150 cm. Potrafią wspinać się na drzewa o wysokości do 40 metrów. Pomimo swojej wielkości i siły goryl górski nie jest stworzeniem agresywnym. Goryle górskie są roślinożercami, dlatego ich dieta składa się głównie z niskich roślin zielonych, liści, pędów, w mniejszym stopniu żywią się także owocami (około 1,7% ich diety). Ich dieta jest bogata w wodę, więc nie muszą pić. samice rodzą młode raz na cztery lata lub nawet później. Ciekawostką jest to, że nawet niedominujące samce mogą się rozmnażać, lecz odsetek produkowanego przez nie potomstwa jest stosunkowo niski. Kobieta może zajść w ciążę tylko 3 dni w miesiącu.
Hipopotam to niewątpliwie jedno z najpopularniejszych zwierząt Afryki. Jest to nierozerwalnie związane z obrazem ciepłych rzek, gdzie na płyciznach leniwie wylegują się stada hipopotamów. Są dobrymi nurkami i potrafią przebywać pod powierzchnią do 10 minut na jednym oddechu, unikają jednak głębokich wód i nie potrafią aktywnie pływać. Hipopotam jest najcięższym współczesnym gatunkiem kopytnym i trzecim najcięższym zwierzęciem lądowym. Dorosły samiec mierzy do 360 cm, osiąga wysokość w kłębie 165 cm i waży ponad trzy tony. Hipopotam pozyskuje część pożywienia w wodzie, za pomocą zębów wygrzebując z dna kłącza i korzenie m.in. lotos. Żołądek hipopotama jest trójdzielny, niezwykle obszerny i żyje w nim wiele gatunków symbiotycznych pierwotniaków. Dzięki nim hipopotam jest w stanie strawić nawet bardzo gruby i włóknisty pokarm. Hipopotam zjada dziennie 30-40 kg pokarmu roślinnego, czyli stosunkowo niewiele w stosunku do jego wielkości.
Łoś europejski jest największym przedstawicielem rodziny jeleniowatych. Żyje w północnych lasach Europy, Azji i Ameryki. Łoś został wytępiony na ziemiach czeskich już w średniowieczu. Żywią się liśćmi brzóz, wierzb i żurawi, roślinami wodnymi i bagiennymi. Ze względu na swoje rozmiary zjada do 50 kilogramów pożywienia dziennie, więc oczywistym jest, że w poszukiwaniu pożywienia musi migrować. Łosie są doskonale przystosowane do poruszania się po miękkim podłożu – ich stopy, wyposażone w wysuwane kopyta, zajmują dużą powierzchnię. Poruszają się z prędkością 50 km/h. Dobrze pływają. Poroże łosia byka może ważyć do 60 kg i osiągać rozpiętość 250 cm. Swoim kształtem przypomina łopaty. Łoś zrzuca go co roku. Ciąża samicy trwa około 36 tygodni; samica rodzi od jednego do trzech młodych, które karmią piersią przez około cztery miesiące. Żyją do 20 lat.
Mýval severní je malý a obratný savec, který je původem ze Severní Ameriky, ale byl zavlečen do různých částí světa. Mývali jsou známí svým charakteristickým pruhovaným kožichem, černými kroužky kolem očí a pohyblivým prstovým chodem. Jsou to všežravci s flexibilním stravovacím režimem, což znamená, že se mohou živit různými potravinami včetně ovoce, hmyzu, plodů, ryb a dokonce odpadků. Jedním z výrazných znaků mývalů je jejich schopnost manipulovat s předměty pomocí svých prstů, což z nich činí zručné lovce a sběrače potravy. Mývali jsou také adaptabilní a schopni se přizpůsobit různým prostředím, včetně lidských sídel. Mývali mají také význam v různých kulturách a folkloru, kde jsou někdy zobrazeni jako symbol šibalství a chytrosti.
Hiena cętkowana to stosunkowo duże zwierzę o mocnej budowie ciała; mierzy 95–166 cm, sam ogon ma około 40 cm, a w kłębie około 70–92 cm. Waga najczęściej mieści się w przedziale od 45 do 70 kg. Są aktywne głównie o zmierzchu i w nocy, ale nie jest to bez wyjątku. Hieny spędzają większość dnia w podziemnych norach, które same kopią. Jeśli jednak mają taką możliwość, chętnie zajmują opuszczoną norę nornika, jeżozwierza czy guźca i chętnie opalają się przed swoimi norami. Hieny albo aktywnie polują, albo szukają padliny.
Miś koala to jedno z najsłynniejszych i najsłodszych australijskich zwierząt. Choć na pierwszy rzut oka przypomina niedźwiedzia, w rzeczywistości niedźwiedziem nim nie jest. To torbacz, zupełnie jak kangur. Z pewnymi wyjątkami koale żywią się wyłącznie liśćmi i korą turzyc. I tylko niektóre gatunki. W rzeczywistości są jedynymi roślinożercami, którzy mogą je strawić. Liście eukaliptusa zawierają dużą ilość błonnika i terpenów, które sprawiają, że eukaliptus jest trujący dla większości zwierząt. Liście ostrokrzewu mają bardzo niską wartość energetyczną, dlatego koale muszą oszczędzać dużo energii. Mają bardzo powolny metabolizm, wyjątkowo mały mózg i śpią do 20 godzin na dobę. Waga waha się od 12 kg w przypadku masywnego samca z południowej Australii do 5 kg w przypadku drobnej samicy z północy.