Postacie i bohaterowie

Sběratelské album velikosti A5

Orka, znana również jako orka prawdziwa lub orka wielka, jest największym członkiem rodziny delfinów. Jest to wszechstronny drapieżnik znajdujący się na szczycie morskiego łańcucha pokarmowego. Żywi się rybami, żółwiami, ptakami, płetwonogimi, rekinami i innymi waleniami. Orka jest prawdopodobnie zbiorem ponad dziesięciu odrębnych gatunków kryptycznych, obecnie określanych jako ekotypy. Nazwa "orka", czasami używana w językach świata, odzwierciedla jego reputację jako wspaniałego i budzącego strach ssaka morskiego, opisanego w Historia naturalis rzymskiego filozofa Pliniusza Starszego. Z reguły orki nie atakują ludzi, choć zdarzyło się kilka przypadków, w których orki zaatakowały ludzi lub małe łodzie po tym, jak pomyliły je ze swoją ulubioną zdobyczą. Po rozpoznaniu błędu zawsze natychmiast kończyli atak. Odnotowano tylko kilka przypadków, w których trzymane w niewoli orki zaatakowały personel akwarium morskiego. W 2020 r. odnotowano jednak kilka najwyraźniej ukierunkowanych ataków orki na statki w okolicy Cieśniny Gibraltarskiej.

Koza domowa to mniejszy udomowiony przeżuwacz, należący do najstarszych zwierząt gospodarskich, człowiek hoduje ją od prawie 10 000 lat. W języku czeskim samicę nazywa się kozą, samca nazywa się kozą, w dialektach południowo-zachodnich Czech nazywa się ją także pukl lub puk, w dialektach wschodniomorawskich nazywa się to cap. Wykastrowana koza jest określana słowem hőp; babka jest mniej agresywna, mięso babki ma słabszy specyficzny zapach. Dziecko nazywa się dzieckiem lub dzieckiem. W Europie kozy hoduje się najczęściej na mleko lub mięso. Mleko kozie jest korzystne dla zdrowia, ma wyższą zawartość tłuszczu i niższą zawartość laktozy niż mleko krowie. Świeże mleko kozie ma charakterystyczny kozi zapach, który dla wielu konsumentów jest nieprzyjemny. Intensywność zapachu zależy od rasy kozy, sposobu jej trzymania i karmienia.

Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.

Mamut włochaty to popularny wymarły gatunek mamuta z rodziny słoni i rzędu ośmiornic. Jest to jedno z najsłynniejszych zwierząt prehistorycznych wszechczasów, a jego rola w kulturze ludzkiej jest stosunkowo znacząca i długotrwała. Nie były większe od współczesnych samców słoni afrykańskich, mierząc do 3,4 metra w kłębie i ważąc około 6000 kg. Przedstawiciele obu płci mieli długie zakrzywione kły i włosy o długości do 90 cm. Anatomię mamuta włochatego znamy dobrze głównie dzięki dużej liczbie zamrożonych „tusz” zachowanych w wiecznej zmarzlinie na Syberii i Alasce.

Lemur katta należy do rzędu naczelnych, podrzędu małp proboscis, rodziny lemurów dziennych. Należy do najpopularniejszych i najczęściej hodowanych lemurów w niewoli (w ogrodach zoologicznych). Podobnie jak inne lemury jest gatunkiem zagrożonym. Jego cechą charakterystyczną jest długi, prążkowany ogon, który pomaga utrzymać równowagę podczas skoków, a także służy do porozumiewania się w wysokiej trawie. Długość tułowia wynosi 39–46 cm, ogona 56–63 cm, a długość całkowita 95–110 cm. Waży średnio 2,2 kg. Lemur rysi żywi się głównie owocami i liśćmi tamaryndowca indyjskiego, zwanego kily. Nie pogardzi jednak kwiatami, różnymi ziołami, korą, sokami, zgniłym drewnem, pajęczynami, larwami owadów, stawonogami i drobnymi kręgowcami.