Postacie i bohaterowie

Sběratelské album velikosti A5

Orka, znana również jako orka prawdziwa lub orka wielka, jest największym członkiem rodziny delfinów. Jest to wszechstronny drapieżnik znajdujący się na szczycie morskiego łańcucha pokarmowego. Żywi się rybami, żółwiami, ptakami, płetwonogimi, rekinami i innymi waleniami. Orka jest prawdopodobnie zbiorem ponad dziesięciu odrębnych gatunków kryptycznych, obecnie określanych jako ekotypy. Nazwa "orka", czasami używana w językach świata, odzwierciedla jego reputację jako wspaniałego i budzącego strach ssaka morskiego, opisanego w Historia naturalis rzymskiego filozofa Pliniusza Starszego. Z reguły orki nie atakują ludzi, choć zdarzyło się kilka przypadków, w których orki zaatakowały ludzi lub małe łodzie po tym, jak pomyliły je ze swoją ulubioną zdobyczą. Po rozpoznaniu błędu zawsze natychmiast kończyli atak. Odnotowano tylko kilka przypadków, w których trzymane w niewoli orki zaatakowały personel akwarium morskiego. W 2020 r. odnotowano jednak kilka najwyraźniej ukierunkowanych ataków orki na statki w okolicy Cieśniny Gibraltarskiej.

Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.

Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.

Łabędź wielki jest jednym z największych ptaków w Republice Czeskiej. Ma długie, białe ciało z krótkim ogonem, czarnymi nogami i długą, smukłą szyją, którą nosi podczas pływania w pozycji pionowej lub lekko zakrzywionej jak as. Dziób jest pomarańczowy z czarnym paznokciem na końcu; u nasady zmienia się w czarny ząb z wydatnym guzkiem. Broniąc swojego terytorium, łabędź syczy, czemu zwykle towarzyszy asowe zgięcie szyi i trzepotanie skrzydeł. Łabędź krzykliwy żywi się głównie roślinami wodnymi i roślinami rosnącymi na brzegach. Buduje duże gniazda z wikliny i trzciny na brzegach jezior, stawów oraz na brzegach bieżącej wody. Na przełomie marca i kwietnia samica składa w nim zwykle od 5 do 7 zielonkawych jaj. Okres inkubacji trwa około 35-38 dni. Długość ciała: 145–160 cm, rozpiętość skrzydeł: ok. 235 cm, waga: 8–12,5 kg.

Mamut włochaty to popularny wymarły gatunek mamuta z rodziny słoni i rzędu ośmiornic. Jest to jedno z najsłynniejszych zwierząt prehistorycznych wszechczasów, a jego rola w kulturze ludzkiej jest stosunkowo znacząca i długotrwała. Nie były większe od współczesnych samców słoni afrykańskich, mierząc do 3,4 metra w kłębie i ważąc około 6000 kg. Przedstawiciele obu płci mieli długie zakrzywione kły i włosy o długości do 90 cm. Anatomię mamuta włochatego znamy dobrze głównie dzięki dużej liczbie zamrożonych „tusz” zachowanych w wiecznej zmarzlinie na Syberii i Alasce.

Lemur katta należy do rzędu naczelnych, podrzędu małp proboscis, rodziny lemurów dziennych. Należy do najpopularniejszych i najczęściej hodowanych lemurów w niewoli (w ogrodach zoologicznych). Podobnie jak inne lemury jest gatunkiem zagrożonym. Jego cechą charakterystyczną jest długi, prążkowany ogon, który pomaga utrzymać równowagę podczas skoków, a także służy do porozumiewania się w wysokiej trawie. Długość tułowia wynosi 39–46 cm, ogona 56–63 cm, a długość całkowita 95–110 cm. Waży średnio 2,2 kg. Lemur rysi żywi się głównie owocami i liśćmi tamaryndowca indyjskiego, zwanego kily. Nie pogardzi jednak kwiatami, różnymi ziołami, korą, sokami, zgniłym drewnem, pajęczynami, larwami owadów, stawonogami i drobnymi kręgowcami.

Słoń afrykański to ssak z rzędu ośmiornic, który dorasta do 4 m wysokości. Cechą charakterystyczną są dwa wrażliwe „palce” na końcu wrażliwej trąby, które służą do oddychania, wąchania, picia, brania prysznica i karmienia. Kolejną cechą charakterystyczną są ogromne, mocno zakrwawione płatki uszu na dużej głowie, przez które traci dużo nadmiaru ciepła, zapobiegając przegrzaniu podczas gorących afrykańskich dni. Jedno młode rodzi się zwykle po 22 miesiącach ciąży.

Dziki indyk jest najcięższym ptakiem kopiącym. Samiec indyka dzikiego to duży i ciężki ptak, mierzący do 120 cm i ważący około 10 kg. Ma długie nogi i szyję, krótkie i zaokrąglone skrzydła oraz szeroki ogon. Głowa i szyja są łyse, z mięsistymi, czerwonymi płatami i naroślami na głowie, brodzie i szyi. Płatki puchną, gdy są podekscytowane.