Postacie i bohaterowie

Pingwin cesarski jest najwyższym i najcięższym ze wszystkich pingwinów. Występuje endemicznie na Antarktydzie. Samiec ma takie samo ubarwienie upierzenia jak samica, ale jest nieco wyższy i cięższy. Ogólnie gatunek osiąga wysokość do 122 centymetrów i wagę od 22 do 45 kilogramów. Pingwin cesarski znany jest z podróży, które co roku odbywają dorosłe osobniki, aby połączyć się w pary i nakarmić swoje młode. Ponieważ pingwin cesarski nie buduje gniazda, aby ponownie odnaleźć partnera lub młode, musi polegać na dźwiękowej komunikacji. Wykorzystuje złożone kombinacje dźwięków, które są niezbędne do rozpoznawania rodziców, młodych ludzi i partnerów. Pingwin cesarski rozmnaża się w najzimniejszym środowisku spośród wszystkich ptaków – temperatura powietrza może spaść do -40°C, a wiatr osiąga prędkość do 144 km/h. Temperatura wody wynosi -1,8°C, czyli jest znacznie niższa od średniej temperatury ciała pingwina (39°C). Ochrona piór - pingwiny regularnie smarują swoje pióra wraz z dziobami i skrzydłami olejem (zjełczałą wydzieliną), który tworzy się w pobliżu tylnych piór, czyli nasady ogona. Pióra są zatem całkowicie wodoodporne (nie wchłaniają i nie wydmuchują - zapobiegają wnikaniu wody i zachowują izolację, jaką zapewnia warstwa powietrza pomiędzy skórą a piórami). Na wolności pingwiny cesarskie żyją zwykle około 20 lat.

Jest to jedyny flaming występujący naturalnie w Ameryce Północnej. Flaming ten należy do gatunku objętego Porozumieniem o ochronie afrykańsko-eurazjatyckich wędrownych ptaków wodnych (AEWA). Flaming karaibski występuje na Wyspach Galapagos, na wybrzeżu Kolumbii, Wenezueli i na pobliskich wyspach. Ten flaming mierzy 120-140 cm. Samce ważą około 2,8 kg, samice około 2,2 kg. Pióra są przeważnie różowe, co w przeszłości doprowadziło do pomylenia ich z innymi gatunkami. Nogi są całkowicie różowe. Podobnie jak inne flamingi, flaming karaibski składa zwykle tylko jedno kredowobiałe jajo w okresie od maja do sierpnia. Inkubacja trwa od 28 do 32 dni. Oboje rodzice opiekują się potomstwem do około 6. roku życia, kiedy osiąga ono dojrzałość płciową. Żyje do 40 lat, co jest jedną z najdłuższych długości życia ptaków.

Bydło długorogie teksańskie należy do mniejszych ras bydła, osiągając masę ciała do 600 kg i wysokość w kłębie do 165 cm. Ma stosunkowo smukłą budowę, wysokie nogi i wyraźnie długie rogi w kształcie liry na głowie, które u byków mogą osiągać rozpiętość ponad 180 cm i od których wziął swoją nazwę. Bydło rasy Texas Longhorn ma krótką sierść, ubarwienie jest przeważnie jasnobrązowe, często z białymi plamami, ale istnieją inne rodzaje umaszczenia. Rogi są ważne w kulturze Teksasu, a farmerzy i właściciele stad tradycyjnie ozdabiają nimi maski swoich samochodów. Bydło długorogie teksaskie hodowane jest przede wszystkim na mięso, które jest suche i charakteryzuje się niską zawartością tłuszczu. Niemniej jednak jest bardzo smaczna i smakiem przypomina dziczyznę. Jest szeroko stosowany w kuchni Tex-Mex, zwłaszcza do przygotowania chili con carne.

Zwierzę należące do kopytnych. W przeszłości konie wykorzystywano głównie do prac rolniczych, do transportu towarów i ludzi, począwszy od XX w wieku używany głównie do jazdy rekreacyjnej i sportu. Samica konia nazywana jest klaczą, klaczą lub stadniną. Konie wierzchowe ważą od 300 do 700 kg, w zależności od rasy. Konie pociągowe ważą od 700 kilogramów do 1 tony. Niezbędnym składnikiem diety konia jest pasza stała, głównie owies, ponieważ jest lekkostrawny, jęczmień lub żyto. Do tego kukurydza, siemię lniane, które wpływa na trawienie i być może otręby, melasa czy burak cukrowy. Występuje duża zmienność prędkości jazdy, od bardzo powolnego galopu wynoszącego około 15 km/h do 60 km/h. podczas wyścigu. Rozróżnia się galop konny (12-15 km/h.) i terenowe (25-40 km/h.). Przeciętna długość ciąży u klaczy podawana jest w przedziale 330-345 dni. Konie żyją 23-30 lat.

Bydło holsztyńskie. Jest to najbardziej rozpowszechniona rasa bydła na świecie, hodowana jest głównie w Ameryce Północnej i Europie. W Republice Czeskiej bydło rasy holsztyńskiej hodowane jest głównie na zasadzie bezpłatnych mieszkań. Wysokość w kłębie powinna mieścić się w przedziale 152-160 cm, a waga około 1200-1300 kg. Wydajność mięsa holsztynów jest gorsza, zdolność wzrostu młodego bydła jest dobra, ale wydajność rzeźna jest niska.

Wielbłąd jednogarbny jest często określany jako dromader lub dromader. Na wolności wymarł już i żyje wyłącznie w formie udomowionej. Tutaj służy do przenoszenia ciężkich ładunków lub jako środek transportu. Cechą charakterystyczną dromadera jest pojedynczy garb na grzbiecie, który pochłania ciepło i tym samym chroni zwierzę przed słońcem. Ponadto zawiera zmagazynowany tłuszcz, którego rozkład uwalnia energię i wodę. Wielbłąd jednogarbny jest dużym zwierzęciem o długich nogach, mierzącym od 2,2 do 3,4 m długości i wadze 450–550 kg. Ma kremową, jasnobrązową, gruboziarnistą sierść, najdłuższą na czubku, szyi, gardle i garbie oraz ogon mierzący 50 cm. Na oczach ma dwuwarstwowe rzęsy, które chronią go przed dostawaniem się piasku do oczu. Średnia długość życia wielbłądów wynosi około 40 lat.

Dopracowany model zwierzątka.

Dopracowany model zwierzątka.

Dopracowany model zwierzątka.

Dopracowany model zwierzątka.

Mini album s boosterem sady SWSH10 Astral Radiance

Filmowy Batmobil RC w skali 1:15 z podświetlanym silnikiem. Po naciśnięciu przycisku turbodoładowani

Jajko, w którym ukryta jest plastikowa figurka dinozaura. 6 różnych dinozaurów, zbierz je wszystkie.

Przerażający Tyrannosaurus Rex, który otwiera i zamyka paszczę i wydaje przerażające dźwięki.