Postacie i bohaterowie

Nazywany jest także łajdakiem. Dziki wielbłąd dwugarbny jest gatunkiem krytycznie zagrożonym na wolności. Zagrożone jest kłusownictwem i degradacją środowiska. Częściej zaczęły na nie polować także wilki, czyhające na nie w pobliżu kurczących się źródeł wody. Dziki wielbłąd zamieszkuje stepy i obszary pustynne, gdzie temperatury zimą spadają do -30°C, a latem dochodzą do +40°C. Jest doskonale przystosowany do życia w niegościnnych warunkach – ma dwa palce z elastycznymi odciskami, które zapobiegają drapaniu, ma zamykane nozdrza, a grube rzęsy chronią oczy przed piaskiem. Dzięki tłuszczowi zgromadzonemu w garbach mogą wytrzymać długie tygodnie bez wody i jedzenia. Z łatwością pokonuje nawet 20% utratę wody w organizmie. Nie zatrzymują wody w garbach (jak czasami błędnie się twierdzi), ale w błonie śluzowej żołądka. Nerki są w stanie zagęścić mocz i w ten sposób ograniczyć utratę wody. Wielbłądy mogą wytrzymać bez jedzenia do 40 dni i, w przeciwieństwie do lam, także wiele dni bez wody. Średnia długość życia wielbłądów wynosi od 40 do 50 lat.

Tyrannosaurus rex to obecnie prawdopodobnie najsłynniejszy dinozaur drapieżny. Nazwa pochodzi od greckiego tyrannos = władca, lub tyran i łac. rex = król. Realistyczne szacunki wskazują, że największe tyranozaury osiągały zwykle parametry około 14 m długości i 7,5 t masy. W polowaniach pomagał mu doskonały wzrok i węch. Nie wyróżniał się inteligencją, ale jego EQ (iloraz emocji) był 2,5 razy większy niż u współczesnych krokodyli. Tyranozaur miał niewyobrażalną siłę zaciskania szczęk. T-rexy osiągnęły dojrzałość w wieku około 18 lat i żyły około 30 lat. Był zarówno myśliwym, jak i padlinożercą, który nie gardził mięsem.

Tyrannosaurus rex to obecnie prawdopodobnie najsłynniejszy dinozaur drapieżny. Nazwa pochodzi od greckiego tyrannos = władca, lub tyran i łac. rex = król. Realistyczne szacunki wskazują, że największe tyranozaury osiągały zwykle parametry około 14 m długości i 7,5 t masy. W polowaniach pomagał mu doskonały wzrok i węch. Nie wyróżniał się inteligencją, ale jego EQ (iloraz emocji) był 2,5 razy większy niż u współczesnych krokodyli. Tyranozaur miał niewyobrażalną siłę zaciskania szczęk. T-rexy osiągnęły dojrzałość w wieku około 18 lat i żyły około 30 lat. Był zarówno myśliwym, jak i padlinożercą, który nie gardził mięsem.

Welociraptor był stosunkowo małym dinozaurem z sierpowatymi pazurami, teropodem, należącym do drapieżnych dromeozaurów. Welociraptor miał zaledwie około 1,8–2,1 metra długości i ważył około 20 kilogramów za życia. Wysokość grzbietu nie przekraczała około 80 cm, osiągała więc wielkość tęgiego psa. Miał maleńkie ostre zęby i sierpowaty pazur na nodze o długości około 6 cm. Pazur nie służył jako broń tnąca, ale jako narzędzie, dzięki któremu myśliwy mógł unieruchomić ofiarę lub przytrzymać ją, jeśli było to większe zwierzę. Ten mały teropod żył w okresie górnej kredy, około 75–71 milionów lat temu. W 2007 roku opublikowano badania, które dowodzą obecności pierzastego pokrycia ciała u tego dinozaura. Na podstawie „uchwytów” na kościach można stwierdzić, że dinozaury te były wyposażone w pierzaste powłoki, przynajmniej na kończynach.

Żył około 76 do 72 milionów lat temu na terenach dzisiejszej Azji Środkowej i Wschodniej. Na głowie miał grzebień kostny o długości 1,6 metra i wadze około 22 kg, a od podniebienia do jamy ustnej wyrastały dwa narośla kostne. Według badania naukowego z 2015 roku jaja owiraptorów (lub ich bliskich krewnych) mogły mieć kolor zielono-niebieski. Naukowcy odkryli to, analizując oryginalne pigmenty biologiczne ze skamieniałych skorupek jaj sprzed około 66 milionów lat.

Delfin butlonose to gatunek delfina z rodzaju Tursiops, często trzymany w delfinariach lub wykorzystywany do celów badawczych. Delfin ma długość ciała od 2,5 do 4 metrów, waży 150-200 kg i żyje 30-36 lat. Delfiny osiągają prędkość do 50 km/h i lubią gonić łodzie. Skoki nad powierzchnię mają zwykle do 10 metrów długości i 4-5 metrów wysokości. Delfin ten poluje na ryby przy dnie i zjada do 7 kg dziennie. Oprócz ryb polują także na mięczaki, skorupiaki i mniejsze rekiny. Ciąża trwa 12 miesięcy. Młode ma 89–101 cm długości. Najpierw rodzą się ogony. Delfiny komunikują się za pomocą narządów oddechowych i języka. Wydają dźwięki przypominające gwizdanie, klaskanie lub skrzypienie. Co 30 minut musi wypłynąć na powierzchnię, żeby zaczerpnąć powietrza.

Jest największym przedstawicielem tej rodziny, może osiągać długość do około 6 metrów i wagę ponad 500 kg. Żyje w wodach tropikalnych i subtropikalnych obszarów przybrzeżnych i szelfie kontynentalnym. Oprócz wielkości różni się od innych młotów wysoką płetwą grzbietową w kształcie sierpa i stosunkowo prostą przednią częścią głowy. Jest to przeważnie samotny drapieżnik polujący na ryby, ryby, skorupiaki i głowonogi. Jego najpopularniejszą ofiarą są różne gatunki płaszczek i płaszczek. Młot wielki jest gatunkiem żyworodnym, a samica rodzi do 55 młodych co dwa lata. Chociaż może być potencjalnie niebezpieczny dla ludzi, rzadko atakuje nurków i pływaków. Wyniki badania wykazały, że młoty widzą pełne 360 stopni otaczającego ich świata w kierunku pionowym. Dzięki temu mogą śledzić ofiarę pływającą jednocześnie nad i pod nimi.

Pingwin cesarski jest najwyższym i najcięższym ze wszystkich pingwinów. Występuje endemicznie na Antarktydzie. Samiec ma takie samo ubarwienie upierzenia jak samica, ale jest nieco wyższy i cięższy. Ogólnie gatunek osiąga wysokość do 122 centymetrów i wagę od 22 do 45 kilogramów. Pingwin cesarski znany jest z podróży, które co roku odbywają dorosłe osobniki, aby połączyć się w pary i nakarmić swoje młode. Ponieważ pingwin cesarski nie buduje gniazda, aby ponownie odnaleźć partnera lub młode, musi polegać na dźwiękowej komunikacji. Wykorzystuje złożone kombinacje dźwięków, które są niezbędne do rozpoznawania rodziców, młodych ludzi i partnerów. Pingwin cesarski rozmnaża się w najzimniejszym środowisku spośród wszystkich ptaków – temperatura powietrza może spaść do -40°C, a wiatr osiąga prędkość do 144 km/h. Temperatura wody wynosi -1,8°C, czyli jest znacznie niższa od średniej temperatury ciała pingwina (39°C). Ochrona piór - pingwiny regularnie smarują swoje pióra wraz z dziobami i skrzydłami olejem (zjełczałą wydzieliną), który tworzy się w pobliżu tylnych piór, czyli nasady ogona. Pióra są zatem całkowicie wodoodporne (nie wchłaniają i nie wydmuchują - zapobiegają wnikaniu wody i zachowują izolację, jaką zapewnia warstwa powietrza pomiędzy skórą a piórami). Na wolności pingwiny cesarskie żyją zwykle około 20 lat.

Jest to jedyny flaming występujący naturalnie w Ameryce Północnej. Flaming ten należy do gatunku objętego Porozumieniem o ochronie afrykańsko-eurazjatyckich wędrownych ptaków wodnych (AEWA). Flaming karaibski występuje na Wyspach Galapagos, na wybrzeżu Kolumbii, Wenezueli i na pobliskich wyspach. Ten flaming mierzy 120-140 cm. Samce ważą około 2,8 kg, samice około 2,2 kg. Pióra są przeważnie różowe, co w przeszłości doprowadziło do pomylenia ich z innymi gatunkami. Nogi są całkowicie różowe. Podobnie jak inne flamingi, flaming karaibski składa zwykle tylko jedno kredowobiałe jajo w okresie od maja do sierpnia. Inkubacja trwa od 28 do 32 dni. Oboje rodzice opiekują się potomstwem do około 6. roku życia, kiedy osiąga ono dojrzałość płciową. Żyje do 40 lat, co jest jedną z najdłuższych długości życia ptaków.

Bydło długorogie teksańskie należy do mniejszych ras bydła, osiągając masę ciała do 600 kg i wysokość w kłębie do 165 cm. Ma stosunkowo smukłą budowę, wysokie nogi i wyraźnie długie rogi w kształcie liry na głowie, które u byków mogą osiągać rozpiętość ponad 180 cm i od których wziął swoją nazwę. Bydło rasy Texas Longhorn ma krótką sierść, ubarwienie jest przeważnie jasnobrązowe, często z białymi plamami, ale istnieją inne rodzaje umaszczenia. Rogi są ważne w kulturze Teksasu, a farmerzy i właściciele stad tradycyjnie ozdabiają nimi maski swoich samochodów. Bydło długorogie teksaskie hodowane jest przede wszystkim na mięso, które jest suche i charakteryzuje się niską zawartością tłuszczu. Niemniej jednak jest bardzo smaczna i smakiem przypomina dziczyznę. Jest szeroko stosowany w kuchni Tex-Mex, zwłaszcza do przygotowania chili con carne.

Zwierzę należące do kopytnych. W przeszłości konie wykorzystywano głównie do prac rolniczych, do transportu towarów i ludzi, począwszy od XX w wieku używany głównie do jazdy rekreacyjnej i sportu. Samica konia nazywana jest klaczą, klaczą lub stadniną. Konie wierzchowe ważą od 300 do 700 kg, w zależności od rasy. Konie pociągowe ważą od 700 kilogramów do 1 tony. Niezbędnym składnikiem diety konia jest pasza stała, głównie owies, ponieważ jest lekkostrawny, jęczmień lub żyto. Do tego kukurydza, siemię lniane, które wpływa na trawienie i być może otręby, melasa czy burak cukrowy. Występuje duża zmienność prędkości jazdy, od bardzo powolnego galopu wynoszącego około 15 km/h do 60 km/h. podczas wyścigu. Rozróżnia się galop konny (12-15 km/h.) i terenowe (25-40 km/h.). Przeciętna długość ciąży u klaczy podawana jest w przedziale 330-345 dni. Konie żyją 23-30 lat.

Bydło holsztyńskie. Jest to najbardziej rozpowszechniona rasa bydła na świecie, hodowana jest głównie w Ameryce Północnej i Europie. W Republice Czeskiej bydło rasy holsztyńskiej hodowane jest głównie na zasadzie bezpłatnych mieszkań. Wysokość w kłębie powinna mieścić się w przedziale 152-160 cm, a waga około 1200-1300 kg. Wydajność mięsa holsztynów jest gorsza, zdolność wzrostu młodego bydła jest dobra, ale wydajność rzeźna jest niska.

Wielbłąd jednogarbny jest często określany jako dromader lub dromader. Na wolności wymarł już i żyje wyłącznie w formie udomowionej. Tutaj służy do przenoszenia ciężkich ładunków lub jako środek transportu. Cechą charakterystyczną dromadera jest pojedynczy garb na grzbiecie, który pochłania ciepło i tym samym chroni zwierzę przed słońcem. Ponadto zawiera zmagazynowany tłuszcz, którego rozkład uwalnia energię i wodę. Wielbłąd jednogarbny jest dużym zwierzęciem o długich nogach, mierzącym od 2,2 do 3,4 m długości i wadze 450–550 kg. Ma kremową, jasnobrązową, gruboziarnistą sierść, najdłuższą na czubku, szyi, gardle i garbie oraz ogon mierzący 50 cm. Na oczach ma dwuwarstwowe rzęsy, które chronią go przed dostawaniem się piasku do oczu. Średnia długość życia wielbłądów wynosi około 40 lat.

Pterozaury lub pterozaury („skrzydlate jaszczurki”) to wymarłe gady mezozoiczne, pierwsze kręgowce w historii Ziemi, które były zdolne do aktywnego lotu. Istniały przez co najmniej 160 milionów lat i stały się bardzo udanymi formami latającymi kręgowców. Pterozaury żyły około 245 milionów lat temu. W Rumunii odkryto gigantycznego pterozaura o rozpiętości skrzydeł około 12 metrów i szacunkowej wadze ponad 500 kilogramów. Obecnie paleontolodzy zakładają, że przodkowie pterozaurów byli pierwotnie owadożerni, a w toku ewolucji ich potomkowie stopniowo przeszli na rybożerność (jedzenie ryb) i szerzej mięsożerność (jedzenie kręgowców lądowych). Pterozaury należą do najpopularniejszych stworzeń prehistorycznych, obok dinozaurów, mamutów, trylobitów itp. Szczególnie podziwia się je za zdolność do aktywnego latania, która wyprzedziła ptaki o dziesiątki milionów lat. Badane są także różne możliwości wykorzystania ich anatomii we współczesnej inżynierii lotniczej.