Kategorie zabawek

Parasaurolophus był rodzajem dużego, około 10 metrów długości, roślinożernego dinozaura kaczodziobyego z grupy Ornithopoda. Wysokość: 5 metrów.Długość: 9,5 metra. Najbardziej uderzającą cechą tego roślinożercy był długi, rurkowaty grzebień na głowie, połączony z jamami nosowymi zwierzęcia. Używano go głównie do komunikowania się między przedstawicielami własnego gatunku za pomocą głośnych dźwięków, w celu odróżnienia od pokrewnych gatunków, a częściowo do pomocy w kontrolowaniu temperatury ciała. Za bezzębnym dziobem znajdowały się liczne małe zęby, które przetwarzały pożywienie w sposób przypominający przeżuwanie współczesnych roślinożernych ssaków.

Pingwin cesarski jest najwyższym i najcięższym ze wszystkich pingwinów. Występuje endemicznie na Antarktydzie. Samiec ma takie samo ubarwienie upierzenia jak samica, ale jest nieco wyższy i cięższy. Ogólnie gatunek osiąga wysokość do 122 centymetrów i wagę od 22 do 45 kilogramów. Pingwin cesarski znany jest z podróży, które co roku odbywają dorosłe osobniki, aby połączyć się w pary i nakarmić swoje młode. Ponieważ pingwin cesarski nie buduje gniazda, aby ponownie odnaleźć partnera lub młode, musi polegać na dźwiękowej komunikacji. Wykorzystuje złożone kombinacje dźwięków, które są niezbędne do rozpoznawania rodziców, młodych ludzi i partnerów. Pingwin cesarski rozmnaża się w najzimniejszym środowisku spośród wszystkich ptaków – temperatura powietrza może spaść do -40°C, a wiatr osiąga prędkość do 144 km/h. Temperatura wody wynosi -1,8°C, czyli jest znacznie niższa od średniej temperatury ciała pingwina (39°C). Ochrona piór - pingwiny regularnie smarują swoje pióra wraz z dziobami i skrzydłami olejem (zjełczałą wydzieliną), który tworzy się w pobliżu tylnych piór, czyli nasady ogona. Pióra są zatem całkowicie wodoodporne (nie wchłaniają i nie wydmuchują - zapobiegają wnikaniu wody i zachowują izolację, jaką zapewnia warstwa powietrza pomiędzy skórą a piórami). Na wolności pingwiny cesarskie żyją zwykle około 20 lat.

Piloun mnohozubý je druh paryby z čeledi pilounovitých, která obývá teplé a mírně teplé vody tropických a subtropických moří. Dospělí jedinci dosahují až téměř 7 metrů. Tato ryba je známá svou charakteristickou dlouhou a plochou hlavou, která připomíná pilu, jelikož její zuby vystupují ven. Jeho tělo je obvykle šedé, až hnědé barvy s bělavým spodkem. Hlavním potravním zdrojem pilouna mnohozubého jsou různé druhy ryb a bezobratlí živočichové.

Zające żyją niemal na całym świecie. Najlepiej sprawdza się na nizinach i wzgórzach w ciepłych obszarach, gdzie żyzne pola przeplatają się z niewielkimi lasami. Długość ciała zająca i królika wynosi od 60 do 80 cm. Ogon (pióro) ma długość od 7 do 11 cm. Waga zająca wynosi od 3,5 do 7 kg. Spośród zmysłów, słuch jest dobrze rozwinięty, a węch jest bardzo dobry na krótszych dystansach. Jego wzrok jest słabszy, widzi tylko ruch. Zając prowadzi samotne życie. Podczas pasienia porusza się bardzo powoli, podskakuje i cicho mruczy. Często wpada w panikę i obserwuje otoczenie. Jeśli ktoś mu przeszkodzi, ratuje się szybkim biegiem. Może rozwijać prędkość do 60 km na godzinę. Potrafi nawet błyskawicznie zmienić kierunek, zygzakować, a jego skoki mogą mieć nawet 7 m długości. Jego pożywienie stanowią uprawy rolne, trawy, chwasty, krzewy i drzewa. Lubi też skubać korę drzew. Każdy zając rodzi od 7 do 10 króliczków rocznie. Jednak wiele z nich umiera, zwłaszcza w deszczową pogodę, a rocznie przeżywa tylko od 2 do 4 młodych. Królik może dożyć 12 lat, ale na wolności niewiele z nich przeżywa trzeci rok życia.

Plezjozaury były mezozoicznymi gadami morskimi. Największe formy tych drapieżnych zwierząt osiągały długość ponad 15 metrów. Metoda pływania była bardzo nietypowa dla tych gadów wodnych, ale nadal wydajna energetycznie. W 1816 roku na terenie Francji odkryto także skamieniałości plezjozaurów.

Pterozaury lub pterozaury („skrzydlate jaszczurki”) to wymarłe gady mezozoiczne, pierwsze kręgowce w historii Ziemi, które były zdolne do aktywnego lotu. Istniały przez co najmniej 160 milionów lat i stały się bardzo udanymi formami latającymi kręgowców. Pterozaury żyły około 245 milionów lat temu. W Rumunii odkryto gigantycznego pterozaura o rozpiętości skrzydeł około 12 metrów i szacunkowej wadze ponad 500 kilogramów. Obecnie paleontolodzy zakładają, że przodkowie pterozaurów byli pierwotnie owadożerni, a w toku ewolucji ich potomkowie stopniowo przeszli na rybożerność (jedzenie ryb) i szerzej mięsożerność (jedzenie kręgowców lądowych). Pterozaury należą do najpopularniejszych stworzeń prehistorycznych, obok dinozaurów, mamutów, trylobitów itp. Szczególnie podziwia się je za zdolność do aktywnego latania, która wyprzedziła ptaki o dziesiątki milionów lat. Badane są także różne możliwości wykorzystania ich anatomii we współczesnej inżynierii lotniczej.

Żarłacz biały lub żarłacz biały, dawniej często nazywany rekinem ludożernym, to rekin z rodziny laminidae, występujący głównie w wodach przybrzeżnych. Osiąga maksymalną długość około 7 metrów i wagę ponad 3 ton. Żarłacz biały żyje prawie we wszystkich wodach przybrzeżnych różnych oceanów i mórz, gdzie temperatura wody waha się od 12 °C do 24 °C. Żarłacz biały zaliczany jest do ryb epipelagicznych, co oznacza, że większość życia spędza na głębokościach do 200 m. Żyje tam, gdzie występują jego główne ofiary, którymi są płetwonogie, mniejsze walenie, inne rekiny i duże ryby. Dorosłe osobniki mają najczęściej 4–5,4 m długości i zwykle ważą 680–1100 kg. Zachowanie i struktura społeczna tego rekina nie są jeszcze dobrze zbadane. Ze wszystkich gatunków rekinów żarłacze są odpowiedzialne za zdecydowanie najbardziej niesprowokowane ataki na ludzi. Od 1580 r. do 2016 r. odnotowano statystycznie ogółem 314 przypadków napaści. Długość życia wynosi 20-30 lat.

Jest największym przedstawicielem tej rodziny, może osiągać długość do około 6 metrów i wagę ponad 500 kg. Żyje w wodach tropikalnych i subtropikalnych obszarów przybrzeżnych i szelfie kontynentalnym. Oprócz wielkości różni się od innych młotów wysoką płetwą grzbietową w kształcie sierpa i stosunkowo prostą przednią częścią głowy. Jest to przeważnie samotny drapieżnik polujący na ryby, ryby, skorupiaki i głowonogi. Jego najpopularniejszą ofiarą są różne gatunki płaszczek i płaszczek. Młot wielki jest gatunkiem żyworodnym, a samica rodzi do 55 młodych co dwa lata. Chociaż może być potencjalnie niebezpieczny dla ludzi, rzadko atakuje nurków i pływaków. Wyniki badania wykazały, że młoty widzą pełne 360 stopni otaczającego ich świata w kierunku pionowym. Dzięki temu mogą śledzić ofiarę pływającą jednocześnie nad i pod nimi.

Žralok modrý patří mezi největší a nejrychlejší druhy žraloků. Obývá hluboké oceány po celém světě. Tento žralok je charakterizován svou modrou barvou na hřbetě a bílým břichem, což mu poskytuje efektivní maskování v otevřeném moři. Dosahuje délky až kolem 4 metrů a hmotnosti okolo 200 kg. Živí se převážně rybami a hlavonožci, a je schopen dlouhých migračních cest za potravou. Modrý žralok je považován za ohrožený druh kvůli nadměrnému rybolovu. Mnoho zemí a mezinárodních organizací se snaží chránit tohoto žraloka prostřednictvím ochranných opatření, včetně omezení rybolovu a vyhlášením chráněných mořských oblastí. Stejně jako ostatní druhy žraloků, i žralok modrý má vyvinuté smysly jako čich, zrak a hmat. Na spodní straně svého čenichu má také speciální receptory, které mu umožňují detekovat elektromagnetické pole vytvářené svaly kořisti. Díky nim dokáže na krátkou vzálenost identifikovat i nehybné živočichy, které prozradí tlukot srdce.

Rys ostrovid je středně velká šelma, patřící do čeledi kočkovitých. Jedná se o elegantního dravce s krásnou srstí, která může mít různé odstíny od šedé po žlutohnědou, s charakteristickými tmavými skvrnami a proužky. Rys ostrovid se vyznačuje krátkýma, zakulacenýma ušima, která jsou ozdobena dlouhými chlupy. Rys má krátký ocas. Tento rys je známý svou šikovností a obratností při lovu, což mu umožňuje lovit menší savce a ptáky. Rys ostrovid je schopen skočit výš než 3 metry a běžet rychlostí až 60 km/h. Je to noční lovec, který je aktivní hlavně za soumraku a v noci, kdy využívá svůj vynikající zrak a sluch k nalezení potravy. Rys ostrovid je tichý a nenápadný, což mu pomáhá při lovu, ale také při vyhýbání se predátorům. Ve volné přírodě se rys ostrovid dožívá 10 až 15 let.

Rys ostrovid je středně velká šelma, patřící do čeledi kočkovitých. Jedná se o elegantního dravce s krásnou srstí, která může mít různé odstíny od šedé po žlutohnědou, s charakteristickými tmavými skvrnami a proužky. Rys ostrovid se vyznačuje krátkýma, zakulacenýma ušima, která jsou ozdobena dlouhými chlupy. Rys má krátký ocas. Tento rys je známý svou šikovností a obratností při lovu, což mu umožňuje lovit menší savce a ptáky. Rys ostrovid je schopen skočit výš než 3 metry a běžet rychlostí až 60 km/h. Je to noční lovec, který je aktivní hlavně za soumraku a v noci, kdy využívá svůj vynikající zrak a sluch k nalezení potravy. Rys ostrovid je tichý a nenápadný, což mu pomáhá při lovu, ale také při vyhýbání se predátorům. Ve volné přírodě se rys ostrovid dožívá 10 až 15 let.

Antylopa Derby jest największą ze wszystkich antylop, zamieszkującą otwarte sawanny porośnięte gęstą roślinnością. Są to głównie zwierzęta prowadzące dzienny tryb życia, ale nie jest wyjątkiem to, że można spotkać tę antylopę wieczorem lub w nocy. Żywią się głównie liśćmi, gałązkami i różnymi pędami, są też skubaczami. Żyją głównie w koczowniczych grupach liczących około dwudziestu zwierząt, chociaż można je spotkać w parach. Antylopa Derby osiąga wysokość w kłębie od 150 do 175 cm i wagę od 300 do 1080 kg. Obie płcie mają stosunkowo długie, ostre i skręcone rogi, które u samców są zwykle większe (do 120 cm). Młode ma już typowe pręgi po urodzeniu, które nie zmieniają się przez całe życie i są tak niepowtarzalne jak odciski palców u każdego osobnika.

Ten gatunek płaszczki morskiej często tworzy ławice liczące po kilkadziesiąt osobników. U samców wewnętrzne części płetw brzusznych przekształcają się w wydłużone narządy płciowe. Są jajorodne, samica rodzi zwykle tylko 1 młode. Ciekawe fakty na temat płaszczek pojawiły się w morzach już 150 milionów lat temu. Długość ciała dochodzi do 130 cm, żyją na dnie morskim. Poruszają się bardzo podobnie jak muchy ptasie, dlatego ich płetwy piersiowe często nazywane są „skrzydłami”.

Delfin butlonose to gatunek delfina z rodzaju Tursiops, często trzymany w delfinariach lub wykorzystywany do celów badawczych. Delfin ma długość ciała od 2,5 do 4 metrów, waży 150-200 kg i żyje 30-36 lat. Delfiny osiągają prędkość do 50 km/h i lubią gonić łodzie. Skoki nad powierzchnię mają zwykle do 10 metrów długości i 4-5 metrów wysokości. Delfin ten poluje na ryby przy dnie i zjada do 7 kg dziennie. Oprócz ryb polują także na mięczaki, skorupiaki i mniejsze rekiny. Ciąża trwa 12 miesięcy. Młode ma 89–101 cm długości. Najpierw rodzą się ogony. Delfiny komunikują się za pomocą narządów oddechowych i języka. Wydają dźwięki przypominające gwizdanie, klaskanie lub skrzypienie. Co 30 minut musi wypłynąć na powierzchnię, żeby zaczerpnąć powietrza.

Skunk pruhovaný je malý savec žijící v Severní Americe. Tento skunk se vyznačuje černobílým pruhováním na těle a zapáchajícím sekretem, který využívá jako obranný mechanismus, který odpuzuje predátory. Skunkové jsou noční tvorové, kteří se živí velkými druhy hmyzu a malými savci. Jsou známí svou schopností žít v blízkosti lidských obydlí a jsou často považováni za obtížné zvířata kvůli jejich zápachu.

Sob polární je majestátní tvor žijící v extrémních podmínkách Arktidy. Jeho robustní postava, hustá srst a široké kopyto mu umožňují přežít v drsném arktickém prostředí, kde teploty klesají pod bodu mrazu. Sobové jsou známí svou schopností migrovat na velké vzdálenosti přes zamrzlé tundry, hledajíce potravu a vhodné pastviny. Jsou klíčovou součástí života mnoha severních komunit a kultur, poskytují potravu, srst a kožešinu, a jsou často předmětem mýtů a legend původních obyvatel Arktidy. Nicméně, s rostoucím tlakem na arktické prostředí a změnami klimatu čelí sob polární novým výzvám, které ohrožují jeho přežití a ekosystémy, na kterých závisí.